VİDA
is. [ ər. ] Görüşüb bir-birindən müvəqqəti və ya həmişəlik ayrılma; xudahafizləşmə, sağollaşma; əlvida.
Hacı təntənəli bir vida ziyafəti düzəltmişdi.
Şükufələnmiş güllər nəsimin dəyməsindən enib-qalxdıqca, Gülsümün vidasına cavabən: “Get, Allah səni xoşbəxt eləsin!” deyirdilər.
□ Vida etmək (eləmək) – 1) görüşüb ayrılmaq, vidalaşmaq, əlvida etmək, xudahafizləşmək, sağollaşmaq.
Xülaseyi-kəlam, vida etdilər; Rahi-Yəmən tutub səhər getdilər.
Göz yumub onlara Azər, köpürən; Gurlayan şəhrə vida etdi həmən.
Elm və maarif arzusunda olan Abbasqulu ağa cavan yaşlarında Amsar kəndinə vida edib, təhsil dalınca getdi. ;
// məc. mənada. Gülzara hənuz yetmədən xar; Gül qıldı vidayi-səhni-gülzar. Füzuli;
2) bax həyata vida etmək.
Qulam müəllimin arzusu o idi ki, yetmiş-səksən yaşına qədər ömür sürsün və bu ömrün hamısını da müəllimliyə sərf etsin, axırıncı dəfə məsum çocuq gözlərinə baxıb vida etsin.
Həyata vida etmək, vidayi-həyat etmək – həyatla vidalaşmaq, ölmək.
Dursunun gəncliyinin ən azğın çağında atası Pirverdi bütün sərvətini ona buraxıb həyata vida etdi.
– Çörək! Çörək! – deyərək eyləyir vidayi-həyat; Kömək dilər kimi ətrafını süzər sakit.
VİDA nədir? – VİDA nedir? – VİDA sözünün mənası – VİDA sozunun menasi – VİDA nə deməkdir? – VİDA ne demekdir? – VİDA sözünün izahı – VİDA sozunun izahi – VİDA sözünün istifadəsi – VİDA sozunun istifadesi