is. [ ər. ]
1. İnsan, heyvan və ya bitkinin doğuluşundan ölümünə qədərki fizioloji vəziyyəti; həyat.

□ Ömür yoldaşı – arvad, zövcə, həyat yoldaşı.

2. Ömrümdə, ömründə şəklində – heç bir zaman, heç vaxt, qətiyyən.

3. Ömrüm-günüm şəklində – nəvazişlə, mehribanlıqla müraciət.

◊ Ömür (ömrü) bada getmək – ömrün hədər keçdiyinə təəssüf bildirir.

Ömür keçirmək (sürmək) – yaxşı və rahat yaşamaq; ümumiyyətlə, yaşamaq, həyat sürmək.

Ömür vermək – həyat vermək, can vermək, yaşatmaq.

Ömür (ömrü) yarıdan keçmək – ömrün keçməsinə təəssüf bildirir.

Ömrü uzanmaq – daha çox yaşamaq, ömrü uzun olmaq.

Ömrü vəfa etməmək – az ömür sürüb arzusuna, ümidinə yetişməmək, istədiyini, gözlədiyini görməmək, nəsib olmamaq.
Ömrüm (ömrün, ömrü…) boyu (uzunu) – 1) həmişə, daima, bütün həyatım (həyatın, həyatı) boyunca. Ömrüm boyunca sənə minnətdaram. Ömrü boyunca işləyib;
2) heç bir zaman, heç bir vaxt. Ömrüm boyu unutmaram.
Ömründə bir gün görməmək – ömrü boyu əzab-əziyyət çəkmək, xoş gün görməmək.

Ömrün (ömrünüz) uzun olsun! – xeyir-dua, təşəkkür məqamında işlədilir.

Ömrünü çürütmək – uzun zaman vaxtını boş keçirmək.

Ömrünü sənə (sizə və s.
) bağışladı – öldü, canı çıxdı.