is.
1. İnsan və ya heyvan ayağından səth üzərində qalan nişanə; ləpir. Canavar izi. Qarın üstündə dovşan izi var.

// Bir şeyin hərəkətindən sonra səth üzərində qalan çuxurluq, xətt, şırım, əlamət və s. Maşın izi.

2. Hər hansı bir şeydən qalan və onun keçmiş varlığına şəhadət edən nişanə, əsər, qalıq, əsər-əlamət.

// Ümumiyyətlə, bir hadisənin, keyfiyyətin və s.-nin olmasına şəhadət edən hal, əlamət, nişanə, qalıq. Cinayətin izləri. Müharibənin izləri.

3. Yol.

◊ İz açmaq, iz buraxmaq – 1) yeri qalmaq, özündən sonra əlaməti qalmaq. Amma o, yenə də daş kimi hərəkətsiz qaldı.

2) dərin təsir etmək, dərin intiba buraxmaq.

İz azdırmaq – 1) əsas məsələdən, mətləbdən, fikirdən yayındırmaq, uzaqlaşdırmaq.

2) bax iz itirmək.
İz itirmək, izi itirmək – bir cinayətin, hadisənin, işin üstü açılmamaq üçün əlamət və nişanələrini yox etmək, ört-basdır eləmək, gizlətmək.

İz izləmək – izini axtarmaq.

İzə düşmək – yoluna düşmək, yolunu tapmaq.

İzi itirilmək – yox edilmək, məhv edilmək, əlli-ayaqlı itirilmək.

İzinə düşmək – bir şeyin olduğu yeri öyrənib bilmək, bir şeyin bu və ya digər yerdə olduğunu təsdiq edən məlumat əldə edərək, onun dalısınca getmək.

İzini azdırmaq – bax iz azdırmaq. …Ola bilsin ki, … izləyən var.

İzini itirmək – 1) bax izi itirmək;
2) qəsdən çaşdırmaq, sapdırmaq, izini azdırmaq.
İzini tutmaq – izi ilə getmək, təqib etmək.

Nə izi var, nə tozu – varlığına dəlalət edən heç bir əsər, heç bir əlamət, heç bir nişan yoxdur.