is. [ ər. ]
1. Uğursuzluq, bədbəxtlik, müsibət, fəlakət, afət. Ona bəla üz verdi.

// Məc. mənada.

2. Qəm, qüssə, kədər, dərd, əzab, iztirab.

□ Bəla çəkdirmək – zülm etmək, əziyyət vermək, çox incitmək.
Bəla çəkmək – müsibət və məşəqqət görmək, çox ağır hallar keçirmək.
Bəlasını çəkmək – əziyyətinə dözmək, qatlaşmaq, əziyyətini çəkmək.

Bəlaya düçar olmaq – fəlakətə məruz qalmaq.
Bəlaya düşmək – əziyyətə, müsibətə məruz qalmaq, xataya düşmək, çətin vəziyyətə düşmək.

Bəlaya salmaq – müsibətə salmaq, çətin vəziyyətə salmaq.

Bəlayi-müsibətlə – çox çətinliklə, böyük çətinlik və əziyyətlə.

Bəlayi-nagəhan – gözlənilməz bəla, afət (bəzən məcazi mənada işlənir). Bu prokuror ki, görürsünüz, bir vaxt N.

◊ Başa bəla kəsilmək – daima incitmək, gözümçıxdıya salmaq, daim əngəl törətmək.

Başına bəla açmaq – əngələ salmaq, çıxılmaz vəziyyətə salmaq, əngəl törətmək.